Ο αριθμός των ετών ανεργίας επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής (σωματική, ψυχική και συνολική ποιότητα ζωής), αλλά και τα ποσοστά παχυσαρκίας των ανέργων, είναι το αποτέλεσμα στο οποίο κατέληξε έρευνα του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας.
Η μελέτη επικεντρώθηκε στο κατά πόσο η κοινωνικοοικονομική κατάσταση ενηλίκων ανέργων επηρεάζεται από τη σωματική δραστηριότητα και, συνεπώς, από τη σωματική (φυσική) κατάσταση.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας, την οποία διεξήγαγε επιστημονική ομάδα (Ηλίας Λούκας, Χριστίνα Καρατζαφέρη, Αντώνης Χατζηγεωργιάδης, Γεώργιος Σακκάς, Κατερίνα Μπαλτσαβιά και Γιάννης Κουτεντάκης) του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, εξετάστηκε το κατά πόσο η ποιότητα ζωής ενηλίκων ανέργων τη Δυτικής Θεσσαλίας επηρεάζεται από την κοινωνικοοικονομική κατάσταση και τη σωματική δραστηριότητα, με βάση τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά τους.
Ενήλικοι άνεργοι που παρακολούθησαν σεμινάρια επαγγελματικής κατάρτισης στα ΚΕΚ Καρδίτσας και Τρικάλων συμμετείχαν εθελοντικά στη μελέτη (σ.σ. η μελέτη έλαβε έγκριση από την Επιτροπή Βιοηθικής και Δεοντολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας) και συμπλήρωσαν, ανώνυμα, το ερωτηματολόγιο ποιότητας ζωής SF-36 για να εκτιμηθούν η σωματική και ψυχική υγεία και το συνολικό σκορ ποιότητας ζωής.
Επιπλέον, συμπληρώθηκε ένα ανώνυμο ερωτηματολόγιο γενικών ερωτήσεων μέσα από το οποίο διερευνήθηκε η κοινωνικοοικονομική τους κατάσταση (κατάσταση απασχόλησης, εισόδημα, εκπαίδευση κλπ) και καταγράφηκαν δημογραφικά στοιχεία (ΔΜΣ, ηλικία, εθνικότητα, κατοικία, φύλο, αριθμός μελών στην οικογένεια, ειδίκευση, κλπ), καθώς και ένα ερωτηματολόγιο ανάκλησης (7 days recall) για την αξιολόγηση των επίπεδων σωματικής δραστηριότητας. Για τον υπολογισμό του ΔΜΣ μετρήθηκαν με ακρίβεια το ύψος και το βάρος των εθελοντών.
Από τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων προέκυψε ότι, ο αριθμός των ετών ανεργίας φαίνεται ότι επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής (σωματική, ψυχική και συνολική ποιότητα ζωής) αλλά και τα ποσοστά παχυσαρκίας των ανέργων.
Από την έρευνα εξήχθη, επίσης, το συμπέρασμα ότι, οι συμμετέχοντες άνεργοι που ασκούνταν περισσότερο από τρεις φορές την εβδομάδα, είχαν υψηλότερο σκορ στις μεταβλητές σωματική υγεία, ψυχική υγεία και συνολική ποιότητα ζωής από τα άτομα που δεν ασκούνταν και από τα άτομα που ασκούνταν λιγότερο από τρεις φορές την εβδομάδα.
Σε όλες τις περιπτώσεις, οι μακροχρόνια άνεργοι είχαν χειρότερη σωματική, ψυχική και συνολική ποιότητα ζωής, είχαν δε μεγαλύτερο ΔΜΣ από όσους ήταν άνεργοι λιγότερο από 3 χρόνια.
Η εν λόγω μελέτη έγινε σε μια περιοχή της Ελλάδας που διακρίνεται για τα υψηλά ποσοστά ανεργίας και τα χαμηλά επίπεδα εισοδήματος των κατοίκων της. Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν τη συμβολή της σωματικής δραστηριότητας και δίνουν έμφαση στην ανάγκη δημιουργίας παρεμβατικών προγραμμάτων και για αύξηση της συμμετοχής ανέργων σε τακτική σωματική δραστηριότητα.
«Η αναγκαιότητα διαμόρφωσης στρατηγικών διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου σε άτομα που παραμένουν στην ανεργία για μεγάλο χρονικό διάστημα πρέπει να κατανοηθεί από το οικονομικό επιτελείο της χώρας», καταλήγουν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, η μειωμένη σωματική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια του ελεύθερου χρόνου συνδέεται με την παχυσαρκία, τον διαβήτη τις καρδιαγγειακές ασθένειες, και γενικότερα με αυξημένη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα. Η μειωμένη σωματική δραστηριότητα συνδέεται, επίσης, με το χαμηλό εισόδημα, το χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, τη χαμηλή κοινωνικοοικονομική θέση, και τη χαμηλή κοινωνική συμμετοχή.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
