Αναστασία Ζέρβα
Απόσπασμα από το βιβλίο μου Προσωπική Υπεροχή (Μέρος Α')
Όσοι θέλουν να έχουν τον έλεγχο των μαζών, οι πολιτικοί από
τη μια και οι θρησκείες από την άλλη θέλουν από τα πρώτα χρόνια της εκπαίδευσής
μας να γεμίζουν τον εσωτερικό μας κόσμο με ενοχές σχετικά με την απόκτηση πλούτου. Γνωρίζουν πως αν κάποιος χρησιμοποιήσει σωστά τον πλούτο του μπορεί να ανέλθει πνευματικά και η
άνοδος αυτή δεν βολεύει κανέναν τους γι’ αυτό και οι κυβερνώντες επιβάλλουν ανυπόφορες
συνθήκες ζωής φορτίζοντας τους πολίτες με ανεκδιήγητες ευθύνες ώστε να
πληρώνουν τα εσκεμμένα λάθη που κάνουν οι ίδιοι, με το πρόσχημα της κρίσης.
Βάζοντας φόρους και
χαράτσια, αποσκοπούν να γονατίσουν την πλειοψηφία και να καταφέρουν με την ελίτ κάθε
χώρας να χειραγωγούν τα πλήθη κατά πως θέλουν.
Απ' την άλλη πλευρά η Εκκλησία καθοδηγεί «το ποίμνιό της» μέσα από τα κηρύγματά της με διαφορετικό
τρόπο αλλά με το ίδιο αρνητικό αποτέλεσμα. Από την παιδική ηλικία μας διδάσκει πως είναι
αμαρτία να έχεις δύο χιτώνες και να μην δίνεις τον ένα ώστε να μάθουμε να προσφέρουμε χωρίς να παίρνουμε και μας κάνει πλύση εγκεφάλου με την παραβολή του Χριστού πως είναι πιο εύκολο να περάσει από την οπή μια βελόνας μια καμήλα παρά ένας πλούσιος να πάει στον Παράδεισο.
Δεν ξέρουμε τους λόγους που οδήγησαν τον Ιησού να πει αυτή την παραβολή. Ίσως επειδή έβλεπε τους πλουσίους εκείνης της εποχής να είναι κλεισμένοι στα παλάτια τους και να μην έχουν συναίσθηση του πόνου των φτωχών που πέθαιναν στους δρόμους από πείνα και κακουχίες κι αυτό τον εξόργιζε.
Ο Ιησούς ήθελε ν' αφυπνίσει τα πλήθη και να τα διδάξει.
Ήθελε να μάθουν οι άνθρωποι πόσα πράγματα είναι ικανοί να κάνουν με τη δύναμη της σκέψης τους, την πίστη και την αγάπη. Έκανε θαύματα από αγάπη προς τον άνθρωπο και όχι για να δείξει πως έχει ικανότητες και να δοξαστεί ο ίδιος αλλά για να μπορέσουν όσοι τον πιστέψουν ν' αφυπνίσουν τις δυνάμεις που όλοι έχουμε μέσα μας.
Οι κεφαλές της Εκκλησίας όμως, μας έδωσαν μερικά σημεία της διδασκαλίας του, όσα τους βόλευε… αλλά διαστρεβλωμένα, τα δε υπόλοιπα δεν τα γνωρίζουμε διότι τα κράτησαν μυστικά. Κι από τότε ο κλήρος άρχισε να θησαυρίζει και να κατασπαταλά τα αγαθά που ανήκαν στο λαό κάνοντας σταυροφορίες κατά κρατών που είχαν διαφορετική θρησκεία αλλά και κατά των ίδιων των χριστιανών διώκοντας όσους θεωρούσαν αιρετικούς. Στο όνομα του Χριστού, αλλά ερήμην του, έγιναν εγκλήματα στον Μεσαίωνα, που μόνο άρρωστα μυαλά θα τα έκαναν. Κι όλοι αυτοί έκαναν την διδασκαλία του Ιησού εμπόριο. Η θρησκεία που μας δίδαξε ο Ιησούς πρεσβεύει την αγάπη για όλα τα πλάσματα αλλά κάτω από την κυριαρχία αδίστακτων εκκλησιαστικών αρχόντων εκείνης της εποχής, έχασε την αρχική της υπόσταση.
Αλλά και στην χώρα μας, τις τελευταίες εκατονταετίες η εκκλησία έχει αποκτήσει τόσο μεγάλη δύναμη και περιουσία που όλοι γνωρίζουμε πως αν την διαμοίραζε σωστά, δεν θα υπήρχε φτωχός σε αυτήν την χώρα. Εφ’ όσον λοιπόν η εκκλησία μας διδάσκει πως ο έχων δυο χιτώνας να δίνει τον ένα, γιατί δεν το πράττει η ίδια; Θέλουν να έχουν χρήματα θα μας πουν για να βοηθούν τους άπορους. Πόσο υποκριτικό είναι αυτό!! Πόσο ανέντιμο. Να έχει δυνατότητα να προσφέρει σε κάποιον τη δύναμη να προχωρήσει στη ζωή του κι αντί αυτού, να του προσφέρει μόνο ένα πιάτο φαί και αυτό όχι πάντοτε, όχι σε όλους, απλά και μόνο για να τον έχει υπόδουλο των κηρυγμάτων της. Να τον έχει να ζητιανεύει κρατώντας θέση στην ουρά για ένα πιάτο φαί που μπορεί να μην είναι και της αρεσκείας του, μόνο και μόνο για να εισπράττει κάθε Κυριακή από τους πιστούς εισφορές ακόμα και για το κερί που ανάβουν για προσευχή και να δικαιολογεί μέσω της υποτιθέμενης φιλανθρωπίας τα εκατομμύρια που έχει στην κατοχή της ώστε να μην πληρώνει φόρους.
Να καπηλεύεται τις αμύθητες περιουσίες πλούσιων γερόντων που όλη τους τη ζωή μάζευαν χρήματα και μόλις φτάσουν ένα βήμα πριν το θάνατο από φόβο για το άγνωστο πιστεύοντας πως θα κερδίσουν μια θέση κοντά στο Θεό, αφήνουν τις περιουσίες τους στα χέρια εκκλησιαστικών αρχόντων για να τα διαχειριστούν και στη συνέχεια οι κεφαλές της να φορούν τα πλουμιστά άμφια με τους τεράστιους χρυσούς σταυρούς, στολισμένους με πολύτιμα πετράδια και να μπαινοβγαίνουν στις λιμουζίνες την ίδια στιγμή που δίπλα τους άνθρωποι λιμοκτονούν.
Τώρα ίσως αντιδράς σε αυτά που διαβάζεις. Ίσως προσβάλλουν το θρησκευτικό σου συναίσθημα.
Όμως τι δεν είναι αλήθεια απ΄όσα λέω; Ίσως σκεφτείς, πως παρ’ όλα αυτά υπάρχουν έντιμοι κληρικοί. Θα συμφωνήσω. Ναι υπάρχουν έντιμοι κληρικοί κι αυτούς τους ξεχωρίζεις εύκολα. Θα τους δεις να τρέχουν να βοηθήσουν αρρώστους, φορώντας ένα απλό ράσο, θα τους δεις να τρέχουν πιο πολύ με δική τους ευθύνη για όσα προσφέρουν και οι πιο πολλοί από αυτούς είναι υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να ψάχνουν χρήματα για να κάνουν πράξη το φιλανθρωπικό τους έργο και μάλιστα χωρίς η κεφαλή της Εκκλησίας να τους προσφέρει την απαιτούμενη βοήθεια σε αυτό.
Όμως δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι είναι σπάνιοι.
Αυτό που μας μαθαίνει η εκκλησία σήμερα με τα κηρύγματα της είναι η αξία της προσφοράς, αλλά όχι η αξία της αφθονίας.
Αντίθετα αν παρακολουθήσουμε τα έργα της και όχι τα κηρύγματα της και την μιμηθούμε, θα μάθουμε όλες τις συμπεριφορές που οδηγούν στην αφθονία, αλλά όσον αφορά τους νόμους της προσφοράς, θα αρκεστούμε σε κάποιο πιάτο με φαγητό που θα δώσουμε σε έναν συνάνθρωπό μας που λιμοκτονεί ή σε κάποια σεντς που θα πετάξουμε στο κουτί κάποιου ζητιάνου, για να είμαστε κατόπιν περήφανοι πως κάναμε το θρησκευτικό μας καθήκον.
Αυτό που όλοι ξέρουν να κάνουν πολύ καλά κλήρος και πολιτικοί είναι να μας μπερδεύουν όσον αφορά το σωστό και το λάθος και να μας παρουσιάζουν ο κάθε ένας την δική του θεωρεία αλλά προς όφελος τους κι όχι προς όφελός μας.
Από πολύ μικρά μας εκπαιδεύουν να δίνουμε, αλλά όχι να παίρνουμε. Έτσι για πολλά χρόνια της ζωής μας όσοι είχαμε αυτές τις διδαχές δεν είμαστε σε θέση να αποκτούμε πολλά αγαθά με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να προσφέρουμε ούτε στον εαυτό μας. Όμως όταν δεν είσαι σε θέση να αποκτήσεις δεν μπορείς και να προσφέρεις κι αν προσφέρεις κάτι αυτά θα είναι ψίχουλα σε σχέση με τις δυνατότητες που θα μπορούσες να έχεις, αν άφηνες τον εαυτό σου να ακολουθήσει τον δρόμο της αφθονίας.
Παρ’ όλα αυτά έντιμοι κληρικοί υπάρχουν ευτυχώς και σήμερα όμως μας διδάσκουν ότι τους δίδαξαν κι αυτούς στις εκκλησιαστικές σχολές.
Απορώ! Αφού διδάσκουν ισότητα και μοίρασμα αγαθών, γιατί δεν το κάνουν πρώτοι όσοι βρίσκονται στην κεφαλή της εκκλησίας ως παραδειγματισμό; Μπορεί να σκεφτείς ότι αν δεν ήταν η εκκλησία να μοιράζει τα συσσίτια ττους άπορους με τις υπάρχουσες καταστάσεις της οικονομικής κρίσης κάποιοι συνάνθρωποί μας δεν θα έβρισκαν ούτε αυτό το πιάτο με το φαγητό που τους δίνουν.
Πιστεύω, πως όλοι έχουμε δικαίωμα στην εργασία κι όχι στη ζητιανιά.
Εκτός ορισμένων που είτε λόγω ψυχικής ή σωματικής αρρώστιας, είτε λόγω προχωρημένης ηλικίας δεν έχουν δυνατότητα να εργαστούν και το κράτος είναι υποχρεωμένο να τους φροντίσει, όλοι οι άλλοι ντρέπονται να στέκουν στην ουρά για ένα πιάτο φαγητό και προτιμούν να έχουν μια εργασία για να κερδίζουν τα απαραίτητα παρά να τρώνε τζάμπα και πέραν του πινακίου φακής να μην έχουν τίποτα άλλο. Αφού η Εκκλησία έχει το δικαίωμα να αποθηκεύει τους θησαυρούς που μαζεύει όχι δουλεύοντας σκληρά αλλά από δωρεές ανθρώπων που πιστεύουν πως αν χαρίσουν τα αγαθά τους στην εκκλησία θα κατανεμηθούν σωστά στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, γιατί δεν φτιάχνει επιχειρήσεις ώστε αυτοί οι άνθρωποι να εργάζονται και να μην ζητιανεύουν το φαγητό τους;
Καταλαβαίνετε γιατί μας κάνουν πλύση εγκεφάλου να μισούμε το χρήμα από τότε που είμαστε παιδιά; Αυτό που έπρεπε να διδαχθούμε σχετικά με την προσφορά και το χρήμα είναι ότι για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε κάποιον, οφείλουμε να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση από αυτόν. Κι αυτό δεν μας το έμαθαν αντίθετα μας πιπίλιζαν το μυαλό πως είμαστε υποχρεωμένοι να δίνουμε από το υστέρημά μας, για να είμαστε οι ευλογημένοι του Θεού.
Δεν θέλω εδώ να σε φέρω σε αντιπαράθεση με την θρησκεία σου. Απλά έχε ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά σου όταν ακούς κηρύγματα ώστε να κρίνεις μόνος σου τι θα κρατήσεις μέσα στο κεφάλι σου και τι όχι. Η πολιτεία και οι εκκλησιαστικοί άρχοντες από χιλιετίες έχουν κάνει τους δικούς τους νόμους και μας ζητούν να τους τηρούμε για να είμαστε μέσα στα πλαίσια της κοινωνικής ζωής.
Η εκκλησία και η κοινωνία ζητούν και εμείς είμαστε αναγκασμένοι να ανταποκριθούμε.
Φυσικά δεν θεωρώ κακό αν κάποιος πεινάει να μοιραστώ το πιάτο με το φαγητό μου προκειμένου να τον βοηθήσω να ζήσει, αντίθετα θα νιώσω πολύ όμορφα να δώσω χαρά και ζωή σε κάποιον που έχει ανάγκη και να τον βοηθήσω με όποιο τρόπο μπορώ να ορθοποδήσει.
Δεν δέχομαι όμως τα κηρύγματα αυτά, να μου τα κάνει μια ομάδα εκλεκτών του Θεού -όπως θέλουν να λέγονται- που το μόνο που κάνουν είναι να αποθηκεύουν αγαθά ενώ υπάρχει γύρω τους τόση δυστυχία, φτώχεια και ανέχεια.
Δεν δέχομαι....
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΖΕΡΒΑ
ΠΗΓΗ: ΣΕΙΡΑ ΒΙΒΛΙΩΝ -ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ
ΞΑΝΑΒΡΕΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟΥΣ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ- ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΖΕΡΒΑ
